همین که باد
بیاید و بگذرد
از کنار پنجره ام
با بویی
یا آوازی از دور،
مرا بس
از این همه باد های جهان.
همین که ابر دور شود
تا یک لحظه ماه را ببینم،
مرا بس
از این همه نور بی کران.
همین که نگاهم کند
این پرنده که آرام
نشسته بر تاک پشت پنجره ام
وقتی عاشقانه نگاهش می کنم،
مرا بس
از این همه نگاه پریشان
که می بینم هر صبح.
6 امتیاز + /
0 امتیاز - 1391/06/20 - 21:14
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی